Μία πίκρα θα λεγε κανείς ότι ήταν η ζωή του Ρόκυ ''μας'' μέχρι πρότινος.Ενας ημίαιμος ροτβαιλερ,παρατημένος στον ήλιο,δεμένος,κοντά στις ακαθαρσίες του,με καλαζάρ.Ισως επειδή τους βγήκε ημίαιμος?Ισως απλά επειδή έτσι θεωρούσαν ότι πρέπει να έχουν ένα σκύλο?Δε μας ενδιαφέρει.Το μαρτύριο του,μετά από σχεδόν 2 χρόνια προσπαθειών τέλειωσε.Δεν βρήκε κανένα αξιόλογο σπίτι να τον υιοθετήσει.Ολοι τον θέλανε για ζευγάρωμα!Η ζωόφιλη κυρία που έχει κάνει τα πάντα για αυτόν ως τώρα,από εξετάσεις,θεραπεία,τροφές ως στείρωση,τον υιοθέτησε στην Πάρο.Η διαφορά στο χαρακτήρα του και στην εμφάνιση του είναι ήδη εμφανής.
Να σαι καλά Ρόκυ και ειδικά εσύ Λυδία που τον ανέλαβες,να στε καλά στη καινούρια ζωή σας.
Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου