Ο μικρός Μίκυ εγκαταλήφθηκε μαζί με την αδερφή του, μωρά μόλις 1.5 μηνός, σε μια βρώμικη βιομηχανική περιοχή της Ρόδου. Ο ιδιοκτήτης της μαμάς τους, που δεν φρόντισε να την στειρώσει ή να μην την ζευγαρώσει, ισχυρίστηκε στους ιδιοκτήτες των εκεί συνεργείων ότι τα παρατά γιατί ο ίδιος έχει καρκίνο και δεν μπορεί να τα φροντίσει. Μια αγγελία στην εφημερίδα δεν του πέρασε από το μυαλό όμως.
Τα φροντίσαμε για 1 μήνα, τα εμβολιάσαμε, τα αποπαρασιτώσαμε. Κανένα ενδιαφέρον υιοθεσίας για τα 2 μικρόσωμα σκυλάκια από τη Ρόδο. Σαν άγγελος εξ ουρανού εμφανίστηκε η οικογένεια του Μίκυ που ήθελαν ένα μικρόσωμο σκυλάκι για το διαμέρισμά τους αλλά παράλληλα να σώσουν και ένα αδέσποτο και όχι να αγοράσουν ένα καθαρόαιμο.
Την μέρα που γεμάτοι χαρά πήγαμε να πάρουμε το Μίκυ απ την περιοχή που έμενε, η αδερφή του δεν φάνηκε πουθενά. Χτυπήθηκε, υιοθετήθηκε; Αγνωστο. Αυτή είναι η τύχη της άγνωστη. Γιατί κανείς δεν ενδιαφέρθηκε νωρίτερα, κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να την υιοθετήσει ή έστω να την φιλοξενήσει παρά τις εκκλήσεις μας και τις αγγελίες μας. Ισως απλά βλέπατε άσχημες τις μούρες τους αντί για τα λευκά μικρόσωμα κανίς των πετ σοπ? Εμείς πάντως είδαμε την ομορφιά τους, ακόμα και στην βιομηχανική περιοχή που ζούσαν με κίνδυνο να πατηθούν από ρόδες φορτηγών..(Λεπτομέρειες ε?)
Με μισή χαρά για την απώλεια της Μίνι, ετοιμάσαμε το Μίκυ, τον μπανιάραμε, τον τσιπάραμε και πέταξε για την οικογένειά του στην Αθήνα. Ζει χαρούμενος με 2 παιδιά και απ την πρώτη μέρα τους κέρδισε με τις τσαχπινιές του και τα παιχνίδια του. Σαν να λέει: μην με δώσετε και εσείς ξανά, με κανένα αεροπλάνο..κοιτάτε τι καλός που είμαι...! Κ αυτό μας δίνει για άλλη μια φορά χαρά για να συνεχίζουμε να βοηθάμε όσα μπορούμε...
Ευχαριστούμε Γιάννη, Μαρία...
Κ
